Nebulat.

Shumica mjegullnajave janë të një madhësie të madhe, madje edhe miliona vite drite në diametër.  Një mjegullnajë mezi  duket për syrin e njeriut. Nga Toka mund te shihet  mjegullnaja e Orionit. Ajo mund të shihet me sy të lirë, por nuk u pa nga astronomët e hershem.

 Edhe pse më te dendura se hapësira përreth tyre, shumica e mjegullnajave janë shumë më pak te dendur se çdo boshllëk i krijuar në Tokë

Shumë mjegullnaja janë të dukshme për shkak të fluoreshencës së tyre të shkaktuara nga yjet e nxehtë, ndërsa të tjerat janë aq të përhapur sa qe mund të zbulohen vetëm me ekspozimet e gjata dhe filtra të veçanta.

 Disa mjegullnaja janë të ndriçuar nga yjet. Mjegullnajat shpesh janë yll-formues, si nebula e shqiponjes . Në këto rajone formacionet e gazit, pluhurit dhe materiale të tjera grumbullohen së bashku për të formuar rajonin e dendur, i cili eçështje kalon qeshtjen më tej,  përfundimisht do të bëhet e dendur mjaftueshme për të formuar yjet. Nga Materiali i mbetur  formohen planetet dhe objekte të tjera të sistemit planetare.