Zhvillimi i popullsisë dhe ndryshimet që kanë ndodhur kanë qenë vëmëndjen e njeriut qysh në kohët e mëhershme, dhe varësisht prej periudhave kanë ndryshuar edhe botkuptimet rreth rritjes së popullsisë. Botkuptime këto që kanë dal nga lidhja e popullsisë me ambientin në të cilin kanë jetuar dhe ku ata kanë siguruar egzistencën.
Qysh në kohët e vjetra fikozof dhe mendimtar të kohës janë munduar në mënyra të ndryshme ta paraqesin rritjen e popullsisë. Duke e parë atë ndonjëher si burim të konflikteve dhe varfëris, ose ne Greqinë e lashtë duke u munduar të përcaktojnë numrin ideal ‘’optimum i popullsisë’’.
Kah gjysma e dytë e shekullit XVIII, fillon problem në relacionin njeri-mjedis. Njëri prej atyre që u morën me këtë qështje ishte edhe ekonomisti anglez Robert Tomas Maltus me teorinë maltusiane të popullsisë e përmbledhur në formë të eseut ‘’Eseu mbi popullsinë‘‘ i botuar 8 herë me plotësime. Sipas tij nëse nuk kufizohet popullsia, rritja e saj do të bëhet në progresionin gjeometrik (1,3,5,7,..), ku për pasojë do të shtohet për 25 vjet. Nga ana tjetër ushqimi rritet me progresionin aritmetik (1,2,3,4,5,…). Në ese Maltusi shtron qështjen e rregullimit të numrit të popullsisë përmes masave preventive dhe ndëshkuese.
Ndër masat preventive propozon vonesën në hyrje në martesë dhe përmbajtjen seksuale. Kurse ndër masat ndëshkuese, parasheh profesione të mundimshme, mungesë ushqimi për fëmij, sëmundjet, epidemitë, luftërat dhe shumë forma tjera antihumane.
Teoria e tij ka shtyrë shumë botues që të shkruajnë vepra si ‘‘Bomba e popullsisë‘‘ ‘‘Fundi i bollëkut‘‘ etj.
You must be logged in to post a comment Login